Ik ben een student die al gedurende 6 jaar, samen met mijn broer, zorgt voor mijn moeder. Zo'n 6 jaar geleden zijn mijn ouders gescheiden en sinds dan is mijn moeder psychisch zeer onstabiel geworden. Aangezien zij een heel moeilijke relatie heeft met haar familie (ouders, zus), waren mijn broer en ik zowat de enige personen die ze nog had.

 

Onze mama wordt al gedurende 6 jaar intensief opgevolgd op psychologisch vlak, maar dit is niet voldoende. Ze is dan ook gedurende 6 jaar herhaaldelijk opgenomen in psychiatrische instellingen (meer wel dan niet). Aan elke nieuwe opname gaat een zwaar dieptepunt vooraf, waarop mijn moeder helemaal uit elkaar valt. En telkens opnieuw zijn het mijn broer en ikzelf die de stukjes mogen oprapen. Dit weegt heel erg zwaar op ons en op onze relatie met onze moeder. Deze zorg dragen heeft mij al vaak belemmerd. Het gebeurde vaak dat ik afspraken met vrienden moest afzeggen omdat mijn mama weer een crise had, en mij nodig had. Aangezien niet veel mensen op de hoogte zijn van mijn situatie, moest ik dan telkens smoesjes verzinnen.

 

Ik ken niemand in mijn omgeving die in een gelijkaardige situatie zit. En hoewel ik wel familie heb die mij steunt en een paar goede vrienden heb die op de hoogte zijn van mijn situatie, voel ik mij hier toch erg alleen in. Ik heb niet het gevoel dat iemand mij hier volledig in kan begrijpen.

 

Ik ben dan ook erg blij dat dit platform opgericht is en dat ik hier mijn verhaal kwijt kan. Hopelijk kan deze getuigenis andere jongeren helpen die, net zoals mij, kracht putten uit het feit dat ze niet alleen zijn.